As chacotas no Internet

 

Que un home de máis de 80 anos pense que é unha ocorrencia graciosa facer comentarios sobre o peinado dunha deputada do Congreso e Ministra do Goberno de España pode entrar dentro do normal. É totalmente criticable, sobre todo se a parvada en cuestión ven dun home que foi un referente político da esquerda e que contribuíu ao cambio profundo (e a mellor) dun país. Pero inevitablemente pertence a unha xeración moi alonxada da sociedade de hoxe en día, e hai formas de entender o mundo e a sociedade que quedan fosilizadas nas mentes das persoas e que son moi difíciles de mudar, aínda que a unha persoa coa lucidez e intelixencia social de Alfonso Guerra se lle podería esixir un pouco máis de compromiso e esforzo para adaptarse aos novos tempos e ao discurso que defende o partido político no que milita.

Sen embargo, que un mozo de 30 anos se permita esas babecadas na rede social entra, no mellor dos casos, dentro da provocación intencionada e no peor nunha profunda e preocupante incoherencia entre o que se di e o que se pensa. Adrián Villa, o concellal do Partido Popular de Santiago que fixo un comentario machista sobre unha deputada e unha parlamentaria, non parece ter moi claro cal é o sitio que ocupa e o que se espera del. Pode que na súa vida privada estas parvadas sexan un bo entretemento para el e para os seus compañeiros, e mesmo compañeiras. Pero cando ostentas un cargo público coido que debes ser máis coidadoso co tono e os comentarios que fas.

Pero ademáis de ser tremendamente machista referirse á forma de vestir e de peinarse das mulleres para facer unha “crítica” da súa actividade política, o edil do partido popular deixa entrever certa falta de respeto cara ao sistema de representación no que se basea a nosa democracia. Tanto Yolanda Díaz como Ana Pontón son dúas mulleres que representan á cidadania no Congreso español e no Parlamento galego, e como tal merecen un respeto ao que o Sr. Villa falta dunha maneira preocupante, non tanto pola mistura de bravún e machismo que denota, senón polo descoñecemento das institucións que parece ter. Tanto a ministra como a parlamentaria veñen a Santiago exercendo os seus cargos públicos, e non de visita lúdica festiva como parece insinuar o concellal do partido popular.

Tal vez o que lle disgusta a partido popular, tal e como manifestou o Sr. Verea, e que Ana Pontón se reúna coa Alcaldesa de Santiago de Compostela no Concello. Resulta agora que o líder da oposición no Concello de Santiago ten atribuída a xestión da axenda da Alcaldesa. Pero é que ademáis, o grupo popular na cidade presume de reunirse con toda canta asociación, movemento veciñal, comisión de festas e grupo de amigos de la caza existan na cidade para coñecer de primeira man súas demandas e necesidades (sempre tan desatendidas e incomprendidas polo goberno bipartito) e así poder exercer a súa labor de oposición. Pero se é a líder da oposición no Parlamento de Galicia a que ven coñecer de primeira man as necesidades do Concello de Santiago e as demandas que se lle fan á Xunta de Galica resulta que son actos electoralistas.

Esborrallando.

 

Ás veces para facer algo novo hai que romper co vello; ás veces antes de construír é necesario derrubar. Hai ocasións nas que debemos facer un esforzo extra para quebrar coa rutina e coa costume e atreverse a facer algo distinto. E corremos o risco de que o novo non mellore a situación actual, é certo, pero a vida é cambio, é transformación, e quen non está disposto a perder poucas veces poderá gañar.

Andan estes días por Compostela algo alborotados coa Casa da Xuventude e coa necesidade ou non de derrubala. Calquera que teña un pouco de imaxinación verá que ese espazo queda moito mellor sen ese edificio, e calquera que teña un pouco de memoria recordará que antes das eleccións os partidos xa manifestaron a súa posición sobre este asunto, e a cidadanía compostelá votou. Os partidos que estaban a favor do seu derrube foron os dous máis votados, de 25 concelleiras, 17 están a favor do derrube e 8 están a favor de conservala. Son simplemente datos.

Pero alén disto, hai que pensar no que supón gobernar. Ademais de xestionar hai que buscar mellorar, cambiar de algún modo a realidade das cidades e o día a día dos cidadáns. O tema da Casa da Xuventude entra dentro da idea de cidade que ten o bng. Non é algo novo que o urbanismo e a humanización das vilas é un dos piares básicos da acción de goberno do bng. Pontevedra ou Corcubión son dous exemplos, e á vez demostran que para levar a cabo certas transformacións é preciso tempo.

Derrubar para refacer, para transformar un espazo, un entorno. Porque ás veces parece que o que se pretende é tirar un edificio cando en realidade é un primeiro paso para crear un lugar de encontro para a cidadanía, un punto de reunión para asociacións que organicen diversos e variados actos. Espazos abertos a diversas manifestacións culturais e sociais. Pluralidade.

Falan dos cartos que se perden, e non é correcto. Os cartos que a Deputación da Coruña puxo sobre a mesa nun acto de campaña electoral para intentar darlle ao Bugallo algo que poder ofrecer á cidadanía despois de catro anos paseando pola cidade, eses cartos, digo, son única e exclusivamente para investir nun edificio innecesario. Di a Deputación que precisa oficinas cando xa ten oficinas de sobra na cidade, e iso está claro pois a mesma Deputación di que no convenio cederá a maior parte dese edificio ao Concello. A ver, Deputación, arre ou so, precisas ou non precisas espazos en Compostela? Critícase ao Concello que deixe pasar este investimento, pero acaso deben facerse as cousas polo simple feito que chas financien?

Parece máis lóxico pensar que primeiro hai un proxecto de cidade, unha idea e unhas prioridades e despois unha busca de financiamento. E claramente este edificio non forma parte do que pretende levar a cabo o bng en Compostela, e o mellor é que levan dicíndoo de maneira moi nidia dende o principio.

E así estamos. E xa está falándose de descomposición do goberno pola diferente opinión sobre o asunto que teñen os dous partidos que están . É o que ten o PP, que non entende que dentro dun grupo de traballo poden existir distintos puntos de vista e mesmo chegar a entendementos. E neste caso o partido popular de Santiago leva dende maio intentando derrubar o que están intentando facer os outros. Pedindo explicacións sobre asuntos que xa estaban decididos dende antes de que a nova corporación tomase posesión das súas actas ou demandando imposibles que, no mellor dos casos, demostran un descoñecemento total do funcionamento da administración e no peor, unha manifesta mala fe por parte de persoas que presumen de bos xestores e que por formación e por postos ocupados con anterioridade deberán coñecer perfectamente o funcionamento da administración pública. Trátase, en definitiva, de afogar as novas ideas antes de que cheguen a florecer, non vaia ser que a cidadanía descubra que hai outras formas de facer as cousas e mesmo de facer política.