Rebaixas Agustín!!

Cidade da Cultura dende un balado calquera.

Pois nós xa comezamos a facer plans para saber no que imos gastar a pasta que Agustín nos vai dar. Ben, en realidade non é que o alcalde de Compostela vaia ir repartindo cartos, en realidade o que vai facer é non subir os impostos para o ano que ven, pero tal e como están falando do asunto nos medios de comunicación da capital de Galiza parece que sexa Agustín Hernández Fernández de Rojas o que fai o favor de rebaixar a carga fiscal da cidadanía compostelá.

Nótase que veñen eleccións.

As cousas non andan moi claras por Raxoi e como o novo alcalde non ten demasiado carisma faise necesario que apareza até na sopa, coma se fose él o que dirixe o cotarro. Cando non é pola carreira pedestre é pola presentación dun evento de sona internacional que ninguén coñece, como o WOMEX, que vai celebrarse en Compostela e que nen sequera teñen o detalle de poñer na súa páxina un apartado en galego. Supoño que cando presenten as facturas virá todo traducido para que a Xunta e o Concello poidan pagar o que sexa necesario.

E así anda Agustín, falando de cousas das que non tiña coñecemento, ofrecendo rebaixas fiscais e deixándose ver pola cidade coma se dun cidadán máis se tratase. Hai que acumular horas de presencia nos medios, aínda que en realidade non se estea facendo moita cousa. Fai uns meses non había cartos para nada, o concello non podía vir limpar os balados do noso barrio porque non había orzamento, e agora resulta que imos tan sobrados que incluso podemos facer unha rebaixa xeral de impostos, que non é outra cousa que deixar de ingresar.

A verdade é que o plan é perfecto. Se gañan as eleccións municipais irán matizando iso da rebaixa de impostos. Xa sabedes, a rebaixa do IBI era para as rentas máis baixas con dous fillos e unha filla morena e a bonificación para a vivendas de protección autonómica será aplicable a aqueles propietarios cuxo DNI coincida co número premiado co “gordo de navidad”.

E se perden, como é previsible, sempre poden centrar a súa oposición dicindo que eles rebaixaron os impostos no seu momento (cando aínda non fixeron tal) e que miraban polo ben común.

Mellor sería explicar cando custa organizar tantos eventos na Cidade da Cultura ou canto pagou o Consello de Santiago de Compostela por ter á volta ciclista a España pola cidade. Non vaia ser que esteamos gastando máis cartos en organizar eventos que no mantemento dos servizos básicos da cidade.

Amiguiños si, pero ABANCA polo que vale.

Ainda estou algo durmido cando din na radio que a Novacaixagalica vanlle chamar A VACA. A Vaca? A verdade é que non está mal, moita fame quitaron as vaquiñas dos labregos galegos naqueles tempos escuros nos que xa vivían ben os avós dos que agora viven ben. As vacas son un símbolo, unha metáfora da realidade galega, traballoriñas como elas mesmas, sempre pastando á súa bola sen saber se van para un lado ou van para outro. A Vaca mola como nome para un banco, gústame!!!

Pero non, non é A Vaca, senón ABANCA!!! E iso vai ser un problema. Abanca leva anos aparecendo en centos de manifestacións, e sempre acompañada de expresións moi pouco xenerosas. A saber: “A Banca rouba”, “Recórtannos a nós para darllelo á Banca” “Políticos e banqueiros, a mesma cousa son”.... Non parece moi acertado poñerlle a un banco o nome de Abanca.

Supoño que é porque aquí era moi frecuente escoitar aquilo de vou á Caixa, dixéronme os da Caixa, déronmo na Caixa (raramente). E como agora xa non é unha caixa, senón un banco, pois queda ben dicir que tes os cartos na Abanca.

Pero vai ser un problema. Sobre todo na cidade de La Coruña. Dada a tendencia que teñen dende os tempos de Paco a intentar que todo soe a castelán non tardarán en chamarlle Labanca. Non descartedes que aparezan eles pintados nos carteis das oficinas bancarias, ou abancarias, que igual é como lles chaman a partir de agora. “Te tengo que ir a Labanca, a ver si me ingresaron la pensión” dirán as veciñas del Parrote camiñando con paso firme pola Estreita de San Andrés.

Ao fin chamaremos á sucursal do Banesco en Galiza como nos pete, pero por moito que insista o noso lindo presidente, os representantes das grandes empresas galegas, a sociedade civil e cultural de Galiza, Abanca non é galega. As caixas galegas escangalláronas os que agora nos queren convencer de que isto que temos é a mellor solución que había. Foron eles, os que formaban parte dos consellos das caixas cobrando moita pasta pos asistir ás reunións os que non souberon xestionar o que tiñan entre mans e os que as malvenderon ou regalaron. Poden encher os vidros das súas oficinas con publicidade e mensaxes de confianza e de amor eterno que nós xa non somos os de antes. Sabemos que nos queren, que queren ser o noso banco, que van darnos pasta para todo e que de paso van vir arranxarnos a porta dese armario que non pecha ben. Da igual, estamos de volta e con expresión vacuna diremos aquilo que fai cen anos diría Castelao: “Amiguiños si, pero ABANCA polo que vale!!”

Froilán III, El Rey da Galiza.

Luns

Pobre Agustín, co tranquilo que estaba na súa querida consellería e agora ten que trasladarse ao pazo de Raxoi para facerse cargo da desfeita que organizaron entre Conde Roa, Adrián e Currás, entre outros. Despois de tantos anos ocupando cargos de responsabilidade vai e ten que responsabilizarse das porcalladas dos outros. Resulta irónico manterse limpo dende os tempos de Cuiña, ser impulsado polo presidente Núñez Feijoo ao máis alto da consellería e do partido e rematar facendo tarefas de limpeza, de saneamento político. Él, Agustín Hernández, que tan feliz era ocupándose das cousas de infraestruturas, urbanismo e vivenda vai ter que enredarse co día a día dunha cidade, organizando as festas do día da patria galega, recibindo ao bispo de cando en vez, atendendo ás demandas do reitor e dos decanos...

En fin, o pobre Agustín esperaba acompañar ao noso lindo presidente na súa aventura madrileña e resulta que vai Alberto Núñez e o pon de alcalde. Tanta lealdade e tanto non dar que falar para rematar así...

Martes

A forma de escoller candidatos do PP é rápido e precioso. O pleno do Concello de Santiago aínda non escolleu a Agustín Hernández Fernández de Rojas como alcalde e xa Feijoo dixo que sería o candidato para as seguintes eleccións municipais. Pouco importa o que diga o PP compostelán ou os militantes e afiliados, Agustín será o candidato porque él o val, e porque o di Núñez Feijoo. Para que andar coas trangalladas estas do PSOE de andar presentándose candidatos para que a xente escolla a opción que lle parece mellor. No PP xa Nuñez Feijoo pensa por todos e todas. Ao fin e ao cabo, debe ter tamén o estado na cabeza, como lle acontecía a Manuel Fraga.

Xoves

Queremos a Froilán de Rei de Galiza!! Xa está ben de parvadas. Se Elena é duquesa de Lugo o sei fillo será El Rey, Froilán III de Galiza. Isto é o que pensamos moitos, se temos que ter monarquía, queremos unha monarquía galega na que sexa a filla maior do rey español a que herde os dereitos sucesorios. E Froilán xa demostrou a súa valía no manexo de armas, non lle fai falta vestirse de militar para contentar aos xenerais.

Venres

Confirmado, Rogelio Martínez, un dos superdelegados de Núñez Feijoo está acusado de fraude cos fondos europeos. Xa sei que un político acusado de falsidade documental, fraude e malversación de fondos públicos non é novidade, pero é que este leva dende o 2006 presentando recursos coa típica escusa infantil de que él non foi, que non sabía o que facía e que seguramente foi cousa de José Luís Baltar e non del.

E o peor é que tamén a fiscalía dixo que bueno, que non era para tanto, que non había como para facer xuízo e o presidente da Xunta non viu motivo para cambiar de delegado da Xunta en Ourense. Non vaia ser que alguén se ofenda, que todos sabemos o que acontece por Ourense, que son moi seus e non lles gusta que ninguén se meta no deles.

Pero o certo é que os de Europa din que hai fraude na xestión de 13 millóns de euros que eran para facer depuradoras na provincia de Ourense e agora non aparecen por ningures, nin os cartos nin as depuradoras, claro...

Iso si, Baltar fillo vai presumindo de código ético polo mundo adiante... 

Búscanse concelleir@s!!!

Luns

Marchou Adrián dicindo que a súa familia estaba pasándoo moi mal con tanto xuízo e tanta acusación de corrupción. O que non explicou foi que ao día seguinte ían imputalo por un novo delito, esta vez por aproveitar o seu cargo público para que unha empresa despedise a unha traballadora por ser a muller dun sindicalista da GIG.

Resultaba entenrecedor ver as bágoas nos ollos de Adrián ao falar da súa familia. Mágoa que non pensase tamén na familia do sindicalista antes de encirrar nos xefes para que botasen á rúa a unha persoa. Pensa Adrián que as crianzas dos sindicalistas non comen? Parécelle que coa que está caendo é de recibo xogar co pan da xente?

O problema é que en calquera momento Adrián volverá á vida política. Non esquezamos que é unha das promesas do PP compostelán e seguramente acabará formando parte dalgunha lista electoral.

Martes

Van os concelleiros e concelleiras do PP de Compostela e din que dimiten! Non, non dimitides. Condenáronvos a uns cantos anos de inhabilitación para cargo público. Foi a xustiza a que decidiu que tiñades que deixar os cargos por querer pagar cos cartos da cidadanía compostelá a defensa dun rapaz acusado de favorecer os intereses privados dunha empresa.

Imaxínome como debeu ser esa reunión, a chulería coa que algún de vos diría aquilo de tranquilo Adrián, que esta minuta págaa o Concello!! E Adrián agradecido, que agora lle ven mal pagar él só ao avogado e que en canto poda devolverá o favor... En fin, que a mellor sería que cada un pagase a súa defensa, xa que máis ou menos todos os concelleiros do Concello de Santiago de Compostela están pasando polo xulgado e esqueceron destinar unha partida orzamentaria para gastos de avogado dos cargos públicos.

Xoves

Búscanse concelleiros!!

En Santiago de Compostela xa non hai quen queira formar parte do goberno municipal e hai que buscar candidatos. Non está moi claro se van organizar unha especie de concurso ou con presentar a solicitude chegará, como acontecía nos tempos de Fraga con algunhas oposicións.

O asunto é que a lista que o PP presentou nas eleccións municipais está esgotada. Os que poderían entrar non queren saír de onde están (entre eles o insulso conselleiro que leva as competencias de medio ambiente, infraestruturas, vivenda e transportes). Isto é unha boa proba no implicados que están algúns partidos na vida municipal. Enchen as listas de persoas que non están interesadas no día a día das cidades e que están para encher ocos. Despois pasa algo como o que está acontecendo no Concello de Santiago e teñen que pedir voluntarios.

E o dos voluntarios está ben. Pero ao final resulta que rematan gobernando persoas que ninguén elixiu. Deben ser as incongruencias do sistema electoral que temos.

En definitiva, tal e como escribín cando abrín este blog, algo non funciona dentro do Partido Popular compostelán cando a capital de Galiza comeza a ser coñecida como Santiago de Corruptela.

Quince votos (15) en Santiago de Corruptela.

Martes

Quince votos (15) son os que deron a alcaldía de Santiago de Compostela ao grupo dos imputados. O primeiro que fixo o asesor do alcalde foi conducir bébedo, despois o alcalde elixido polos composteláns tivo que dimitir por fraude fiscal a facenda e o noso lindo presidente, o Sr. Núñez, decidiu que fose alcalde o que parecía menos conflitivo.

Despois comezaron as imputacións de todos eles e agora están case todos e todas pasando polos xulgados. Eu xa o escribín fai máis dun ano, que unha cidade como Compostela non pode permitirse tanta corruptela, pero aquí non pasa nada. O presidente vai cambiando o seu discurso a medida que xorden novas imputacións e agora aparece Rueda, que ten que ir aparecendo nos medios para poder ser o presidente da Xunta cando Feijoo marche para Madrid, pois aparece Rueda dicindo que todo vai ben e que non hai plan B no caso de que os imputados por prevaricación acaben condenados.

Mentres tanto sego pensando que é unha mágoa que Conde Roa gañase unhas eleccións por quince votos que perdeu o BNG. Ao final son as persoas de esquerdas as que quedan na casa pensando que non val a pena, que por un voto, que non nos representan e que total nada vai cambiar...

Mércores

Están no xulgado doce persoas acusadas de insultos e agresións na manifestación de Galicia Bilingüe do ano 2009. Os insultos e a violencia non están ben, sobran, nos degradan como seres pensantes. Pero os medios de comunicación poderían tamén explicar que a esa manifestación chegaron autobuses dende Valladolid, Madrid e outras cidades españolas con simpatizantes e votantes de UPyD, entre outros.

Tamén hai que dicir que era unha manifestación en contra do galego, da lingua galega, e que ao fronte estaba una muller chamada Rosa Díez, que algo persoal debe ter en contra do galego como lingua e do galego como pobo cando utiliza o termo, galego, como un insulto. Ou polo menos foi o que empregou para definir a Zapatero como “gallego en el peor sentido de la palabra”.

E iso tamén é violencia. Manifestarse contra da língua na que me expreso e na que lles falo aos que máis quero é unha forma de violencia. Insultar a un pobo por defender a lingua propia é violencia, sobre todo se veñen de fora para dar a entender que é necesario axudar aos falantes de castelán a defenderse dos ataques por parte dos que falamos en galego na intimidade.

Iso é o que fai o partido de Rosa Díez, crear conflitos onde non existen para obter votos. É puro populismo, e debemos pensar que o populismo e os mensaxes que se poden explicar con dúas frases nunca levaron aos pobos de europa a nada bo. UP y D é un partido que busca votantes descontentos para seguir encirrando, que serven para criticar e criticar, pero que apenas aportan solucións.

Ética

Martes

Escoito a Baltar fillo falando de transparencia e boas prácticas na administración. Pero qué broma é está? Pero que catadura moral hai que ter, sendo quen é, para falar de transparencia e de limpeza no exercicio do poder? Resulta insultante escoitalo poñerse digno e dicir que se outros falan de 65 ou de 90 euros por agasallo él decide cortar polo san e suprimir todo tipo de regalos na Deputación provincial de Ourense. Pero que exercicio de cinismo!

Gracias aos chanchullos e ás practicas caciquís do pai está él de Presidente da Deputación. Ou acaso non foi unha auténtica compra de favores o que durante anos facía o señor José Luis Baltar en Ourense? Ou acaso non tivo que marcar distancias o mesmo Feijoo para que non lle salpicara tanta porcallada como se acumula nos caixóns da Deputación.

Por favor, necesítase ser un auténtico desmemoriado para esquecer como chegou José Manuel Baltar ao poder. E que sexa precisamente él o que pretenda darlle consellos de ética aos demais!!!

Mércores

Ás veces penso que os antisistema veñen do espacio exterior. Parece que chegaron aquí coa intención de rompelo todo e de acabar con todos os colectores de lixo que atopen no seu camiño.

Algo falla cando canda vez son máis os que só saben empregar a violencia para protestar. Pode que sexa a falta de ilusión por nada ou un sistema educativo mediocre. Pode que haxa unha epidemia que tolea á xente e fai que se volva agresiva. E tamén pode que a cidadanía sinta impotencia e non atope outro xeito de expresar o seu malestar.

O que parece claro é que haberá que buscar explicacións e solucións, ademais de mercar casos e chalecos para os antidisturbios. Igual é importante previr os disturbios.

O encaixe dos eucaliptos

Venres

No telexornal explican como teñen que ir vestidas ás mulleres para ir ás procesións. De negro, a saia polo xeonllo, os brincos máis ben largos e o cabelo recollido. Algúns incluso visten ás crianzas dun xeito axeitado para ver pasar os santos e virxes. Moito respecto e moita devoción, xa sabedes.

Non podo evitar pensar que estas mesmas xentes vestiranse con cores vivas e alegres dentro dun par de semanas para celebrar a Feira de Abril. E coa mesma paixón e sentimento co que agora sacan as súas imaxes ás rúas sairán despois a vivir a festa, irán aos toros ou correrán polas rúas de Pamplona.

Será este sentimento folclórico o que nos une?

Sábado

Escoito na radio falar sobre a Feira do Encaixe de Camariñas. Un home entrevista a outro home que fala sobre o mérito que teñen as palilleiras, esas mulleres que manteñen vivo un saber centenario. O entrevistador pregúntalle ao home se é palilla. Non, él non palilla, pero palilla a súa muller e os seus fillos. ¿Os seus fillos varóns? Non, eles tampouco palillan, palillan as raparigas, claro.

E o tipo, que resulta ser o alcalde, segue gabándose do traballo e da constancia das mulleres de Camariñas, do mérito que teñen, do moito que valen e unha cousa e outra. E eu penso que se todo o mérito é delas, que carallo fai o alcalde explicando as virtudes e as grandezas dun traballo que él non fai? Acaso non saben falar as mulleres de Camariñas? Acaso os homes da radio teñen a obriga de entrevistar aos alcaldes para que falen de todos os temas? Ou será que son os alcaldes os que lles pagan aos homes das radios para que fagan os programas dende os seus pobos?

Luns

Seica baixa o prezo do eucalipto, e baixa de tan xeito que os que se dedican ao negocio din que van ir pechando as empresas e moita xente quedará na rúa. O de sempre, xa sabedes.

Aquí sómosche así!!

Os paisanos enchendo os montes de eucalipto porque á volta de dez ou quince anos lles pagaban uns cartiños que no mellor dos casos daba para tapar algún burato. A Xunta subvencionando as plantacións de eucalipto igual que as de outras especies para beneficiar os intereses das grandes empresas de tratamento de madeira e agora estas empresas deciden que hai que baixar os prezos.

Fai moitos anos, cando intentabas explicar que Galiza tiña que ser unha potencia na madeira e adoptar o modelo finés a xente esmendrellábase coa risa. Para qué plantar castiñeiros ou carballos ou nogueiras se o eucalipto e o pino daban cartos máis rapidiño. Agora o que sobran son eucaliptos e xente vendendo eucaliptos.

Que pidan subvención, que ao final os galegos teremos que especializarnos la petición de subvencións.

Por certo, que houbo unha vez un tipo que tiña un plan para o monte galego. E era conselleiro! Pero claro, cómo falar agora do bipartito e das moitas reformas que quixeron implantar. Falar da política para o rural de Suárez Canal é como intentar volver ao mundo de nunca xamais. Xa se sabe que os do bipartito só mercaban sillas e un audi...

Europa en Semana Santa.

Luns

Descubro abraiado que un dos galegos que vai nas listas do PP para o Parlamento europeo é o cuñado de Rajoy. Como tantos outros políticos, Francisco Millán Mon pertence a unha familia que xa estaba metida en política en tempos de Franco e ocupaban cargos de autoridade. Despois fixéronse demócratas, opuxéronse á constitución e agora son os maiores defensores da inmutabilidade da Carta Magna. Son os de sempre, os que non queren que cambien as cousas para manterse eles arriba e os demais servindo.

E haberá quen diga que son todos iguais, que non val a pena ir a votar e que o que queren é apoltronarse. É certo, pode ser certo, pero se lle cadra val a pena sacar a uns para poñer a outros e non agardar a que se cansen e marche, como fixo a filla de Fraga, que despois de vinte anos no Parlamento europeo dixo que xa estaba ben, que moito tiña traballado polo ben dos galegos e que ía dedicarse a outras cousas...

Martes

De novo enfermos e de novo co neno na pediatra. O que sorprende é a pouca xente que se pon enferma en Semana Santa. Incluso temos sitio para aparcar no aparcadoiro do centro de saúde!!

Eu non sei de onde sacará a xente os días libres para poder marchar de vacacións, pero o realmente curioso é que nin os nenos nin os anciáns teñan que ir ao médico cando hai vacacións.

Será cousa de fe e devoción?

Mércores

Temos que soportar as rúas cortadas? Temos que ver na televisión a tanto home disfrazado levando imaxes de santas e de cristos? É normal tanta devoción e tanta parvada? Eses homes non traballan ou no convenio teñen días libres para facer de bestas de carga? Porque moita crenza e moita tradición, pero non se ven moitos curas e bispos arrimando o ombro...

E despois parécenos raro que non sexamos produtivos e que as nosas crianzas e a nosa mocidade non rendan o suficiente nas probas académicas. Imos de ponte en ponte e de vacacións en vacacións... pero quedan tan bonitas as procesións...

O Presidente enfadado

Martes

Pasan polo xulgado uns cantos mozos arrestados polas refregas coa policía nas protestas dos mariñeiros do cerco en Compostela. Segundo din os que mandan, pertencen a grupos anarquistas, antisistema e estudantes. E os medios de comunicación, xa se sabe, falando de violentos e violencias para que aprendamos a manifestarnos ordenadamente.

O que quixera escoitar é aos mariñeiros pedindo un pouco de comprensión con esta mocidade ou cando menos solidarizándose con elese con elas. Ou acaso non saben os mariñeiros que se obtiveron un acordo foi grazas a estes radicais incendiarios? Ou non lembran que andaban de aquí para alá sen que ninguén os recibise, berrando nas portas de San Caetano e na Rúa do Hórreo sen que a señora conselleira baixase do seu coche oficial para saber qué querían.

É triste dicilo, pero fai falta romper cousas para que os gobernantes escoiten. Só ás liortas e o lume sae nos medios de comunicación. O resto como se non existise.

Mércores

A miña nova xefa ven dicirme que teño que adiantar un pouco o traballo, que vai acumulárseme o chollo. Con total claridade e sen gardarme nada para min explícolle que estou totalmente desmotivado no meu traballo, que non me gusta o reparto de funcións e que me sinto totalmente desprezado. Eu xa sei que se trata das fases normais de adaptación ao cambio. Negación, ira, sentimentos de minisvaloración e despois adaptación á nova situación. Non sei o que vai durar, pero como na miña empresa son os mediocres e incapaces os que máis progresan estou considerando seriamente volverme un traballador mediocre e insubstancial.

Xoves

O noso lindo Presidente, o Sr. Núñez Feijoo, está en estado de enfado perpetuo. Ben, está enfadado sempre que ten que acudir ao Parlamento galego, que cando anda polas américas ben contento que se lle ve. Supoño que está canso de agardar a que conten con él para formar parte do goberno de España. Quere un ministerio, e quéreo xa, sobre todo tendo en conta o ben que está deixando a Galiza.

Sexa polo que for, sempre que ten que falar no Parlamento galego ponse en plan “broncas” e en lugar de contestar ao que se lle pregunta parece que está reprendendo aos parlamentarios polo seu mal comportamento ou polas súas malas ideas. Supoño que é un trazo determinante dos políticos paternalistas que se cren na obriga de guiar aos demais polo bo camiño.

Fluidasa

Luns.

Como levo un mes cun destes catarros primaverais que parece que van empeorando cada día pero que en realidade se manteñen na incerteza decido ir á doutora. Debía ter ido antes, seino, pero é que a doutora que me tocou en gracia ten unha estraña querenza polos gargarexos e polo ibuprofeno e non pensei que este catarro fose complicarse tanto.

Total, que o luns vou e me receita uns antibióticos e un xarope. Os antibióticos atópoos na segunda farmacia que visito, pero o Fluidasa non. As farmacéuticas vanme contando que fai unha semana que non lles mandan o Fluidasa, que non entenden o que pasa, que xa pasaron varias persoas ás que non puideron servirllo...

Na quinta farmacia atopo o Fluidasa, e explícanme que claro, que é normal que se esgote porque é o único que entra polo seguro. Tamén me conta que ultimamente faltan os medicamentos máis comúns e casualmente os que entran no seguro.

Se eu fose malpensado pensaría que se trata dunha manobra dos laboratorios para vender os xaropes que non entran no seguro. E podería pensar tamén que á Consellería de Sanidade lle interesa que estes xaropes estean esgotados. Ao doente que lle din que o medicamento que lle receitaron non aparece non lle importará mercar outro, aínda que teña que pagar por el. Cartiños que aforran e que porán enriba da mesa cando nos aseguren que co novo catálogo de medicamentos aforraron millón e racionalizaron a sanidade pública. De qué serve ter un catálogo de medicamentos se os medicamentos non están nas farmacias?

 

Xoves.

Paseando con Lois atopamos un montón de cabichas nunha beirarrúa. Como calquera neno de tres anos, o cativo pregúntame que qué é iso. Non sei que dicirlle. Como son un pouco bruto case lle digo que iso foi un porco ou porca que baleirou o cinceiro do seu coche na beirarrúa porque o que lle gusta é vivir rodeado de lixo e que seguramente pensa que hai que darlle traballo aos varredores. Quédome coas ganas e lle explico que a alguén lle deberon caer as cabichas ao chan e non se deu conta e que é xa sabe que o lixo hai que tiralo nas papeleiras.

En realidade pregúntome para qué perder o tempo educando ás crianzas para que respecten o espazo e ás cousas se o que ven a diario é o contrario do que nós lles dicimos?

O Príncipe por Compostela

Disque o Príncipe estivo de visita por Compostela para inaugurar unha exposición na Cidade da Cultura. Qué felicidade! Debeu ser unha mañá axitada na casa principesca. Xa sabedes, poñer en marcha ás dúas cativas sempre é complicado, que si os almorzos, preparar a parva para pasar a mañá, as mochilas cos libros... Supoño que por iso Felipe tivo que vir só e a súa dona quedou na casa.

O tema é que veu a Compostela a inaugurar unha exposición chamada "Auga doce". Seica querían chamarlle "Auga pura", pero como a exposición está en Compostela, a cidade na que toda corruptela é posíbel, pois decidiron deixalo en auga doce, auga do ceo ou auga que parece chuvia pero é pis.

Xa sabedes, mexan por nós e dicimos que chove.

Fai tempo que a equipa de goberno de Santiago de Compostela mexa por nós. O alcalde que os composteláns elixiron nas eleccións tivo que dimitir por non pagar os seus impostos, ademais doutras lindezas que se van descubrindo. Pero é que o novo, ese homiño con cariña de non ter escachado un prato e que conta con toda a confianza do noso lindo presidente, xa tivo que pasarse polo xulgado unhas cantas veces para declarar nun caso e noutro.

E temos a un falsificador de sinaturas, un rapaz ao que os compis de goberno deciden pagarlle as facturas do avogado, e ao final todos e todas desfilando polos xulgados por un asunto ou outro.

Isto é Santiago, amigos, a cidade na que os que gobernan parecen competir entre eles por ser os que máis imputacións teñen. Non é raro que o príncipe, despois da visita ao monte Gaiás marchara a almorzar cos empresarios pontevedreses. Acertadamente sospeitou que de quedar un par de horas máis en Compostela era posíbel que él mesmo rematara imputado.