Os dezanove lercháns.

O mércores escoito a José Manuel Barreiro falando na Radio Galega e non dicindo nada. Isto é normal, Barreiro é un político profesional, vicepresidente do PPdeG e voceiro do Grupo Popular no Senado. A culpa, como todos sabemos, foi de Zapatero, eles din sempre a verdade malia non responder nunca ao que se lles pregunta e o de Navantia está a piques de solucionarse gracias ao lindo presidente da Xunta de Galicia.
Pero o máis salientábel foi a frase na que di que algúns van ao Parlamento galego a facerse a foto máis que a traballar para buscar solucións. Ben puido o entrevistador preguntarlle polas solucións que aporta él e os dezanove senadores e senadoras galegas no Senado, pero o entrevistador, como teño comprobado, non soe preguntar aos políticos pola súa actividade senón polo que opinan da actividade dos demais.

O xoves comparece no Senado do Presidente do Fondo de Reestructuración Ordenada Bancaria (FROB) para informar da venta das entidades financeiras intervidas. Tendo en conta que Novacaixagalicia Banco está a piques de ser vendida por catro pesos pois o normal sería que a representación galega no Senado mostrase certa curiosidade e interese polo tema.
Nada.
Non preguntaron nadiña de nada. Nin os catorce do PP nin os cinco do PSOE foron quen de interesarse un chisquiño polos detalles da venta das antigas caixas galegas. Si, xa sei que están moi atarefados os senadores e senadoras buscando solucións e repasando o traballo do Congreso, pero se lle cadra estaría ben que se tomasen en serio aquilo que unha vez lin na Constitución Española sobre que o Senado é a cámara da representación territorial.
E ao final a opinión que me queda é que os homes e mulleres que me representan no Senado fan máis ben pouco. Parécenme un pouco lercháns, a verdade, cando coa que lles está caendo terían que se esforzar un pouco máis e facerse notar. Acaso non estaría ben que Torres Colomer ou López Veiga, que tan ben saían nas fotos cando aquelo do Prestige, chegaran a casa polo nadal explicándonos o que o estado español FROB ten pensado facer cos cartos dos galegos. Non sería esperanzador escoitarlles explicacións claras con datos concretos?

Aeroportos e asteleiros.

Convén que anotemos o que está acontecendo nestes días cos tres aeroportos galegos. É preciso que alguén deixe constancia de que están avisando dende Europa que van rematar as subvencións e que nós seguimos con tres aeroportos. Neste mes de xullo do ano 2013 faise necesario escribir que na Galiza estamos cada un ao seu mentres hai estudos que demostran que non son viables tres aeroportos para unha comunidade como a nosa. Incluso podemos preguntarnos se fai falta un xa que sempre nos queda Portugal, menos mal que nos queda Portugal...

A historia é a de sempre. O sector naval está en crise dende os anos 80 e cando entramos na Unión Europea xa se anos advertíu. Isto non pode seguir así! pero aquí non nos quixemos enterar. En lugar de modernizar empresas e investir en tecnoloxía pensamos que non ía ser para tanto, que se a cousa funcionou até o de agora malo será que non aguante uns anos máis. O caso é que dure até cobrar, que diría o outro.

E os políticos, os que teñen que organizar a cousa pública organizaban manifestacións na rúa. Igual que agora protestan polos aeroportos, antes protestaban polos asteleiros, pola pesca, pola cota láctea... Resulta patético ver ao alcalde de Vigo pedindo subvencións para un aeroporto en lugar de propoñer novos modelos productivos para unha cidade na que o paro vai en aumento. E que dicir da Coruña, cheiña como está de centros comerciais supoño que se precisan aeroporto é para que os de Madrid veñan facer as comprar aquí.

E nós?

Nós pensamos que se o noso pai traballaba nun asteleiro malo será que o noso fillo non poida seguir facendo barcos. Pensamos que se fai anos eramos mariñeiros agora teremos que seguir sendoo. E se nos din que é Europa que nos trata ben, que é Madrid que non pensa en nós, que é Santiago que chupa as subvencións para os aeroportos por alá vamos, pola rúa adiante protestando contra Almunia en lugar de pensar se aquí estamos facendo as cousas ben, se estamos esixindo que fagan as cousas ben.

Porque está moi ben que o noso lindo presidente queira ir protestar a Bruxelas, pero qué fai para crear emprego en Galiza. E qué votan os do seu partido en Europa? Acaso non existe un Parlamento Europeo no que o Partido Popular ten representantes que apoian as políticas europeas?

En fin, que está moi ben que cada un defenda o seu futuro e o seu emprego, pero hai cousas que veñen de atrás, e cando antes decidamos qué modelo productivo queremos para o noso país antes poderemos poñernos a traballar. Agora temos os asteleiros sen futuro, pero mañá teremos que pechar aeroportos, facultades, portos pesqueiros, polígonos industriais... E todo esto son cartos que agora estamos tirando e que despois, cando nos pidan contas, diremos que é que nos teñen manía...

Somos un país pequeno. Ou comezamos a funcionar como país ou de aquí a uns anos seremos unha atración turística para os peregrinos que veñan a Compostela e os clientes que veñan ao Ikea...

Non vaia ser!

Escoito na radio a historia dun tipo de Valencia que quere abrir un negocio para peregrinos en Compostela pero non pode porque a funcionaria do Concello que ten que tramitar os permisos necesarios está de baixa e ninguén pode facerse cargo do asunto. Isto, obviamente, é unha parvada xa que sempre haberá un superior que poida asumir as funcións do que está de baixa, no caso de que o que falta teña responsabilidade. E se a que falta é unha persoa que soamente tramita a solución é moito máis doada xa que para tramitar val un funcionario calquera, incluso os xefes.

Cóntame a dependenta da panadaría que o sevillano que está intentando abrir a hospedaxe do lado tivo que escoitar como un veciño o ameazaba con denuncialo a sanidade e lle dicía que entre todos estes novos locais que abren na Rúa de Concheiros están facendo que o barrio xa non fose barrio nin nada.

Na rúa do lado as taberneiras dun pequeno café queren abrir de novo o local de en fronte, que sempre foi un bar no que daban xantares pero que leva anos pechado. Teñen que facer tantas obras para axustarse ás novas leises e son tantos os organismos que teñen que facer informes favorábeis (sanidade, industria, turismo, Xacobeo, concello de Santiago de Compostela) que ao final van quedar no seu pequeno local e non ven fácil ampliar o negocio a restaurante e seguramente non precisaran contratar a dúas ou tres persoas máis no caso de que o negocio funcionase ben.

Somos así. Nestes tempos de crise os gobernantes falan de emprendedores e da necesidade do autoemprego, pero seguen complicando as cousas con trámites administrativos e lexislación até quitarlle as ganas aos poucos que teñen ganas de facelo. En lugar de facilitar as cousas poñen taxas e máis taxas. Iso si, o noso lindo Presidente non ten reparos en facilitar a entrada de capital foráneo na industria do naval ou en permitir que as empresas do Canadá busquen ouro e outros metais preciosos desfacendo montes e contaminando ríos. Para as grandes empresas todo son facilidades.

E que contar do sempre tan desconfiado pobo galego. Vemos unha ameaza ao noso no tipo que ven a abrir un local ao lado da casa e que pode xerar emprego e facer que o bar, a panadería e a tenda do lado gañen catro pesos. Amólanos que ao veciño lle vaia ben, pero non nos importa que nos abran grandes centros comerciais na cidade e en lugar de levar aos nenos a tomar unha boa tapa de tortilla ao bar Manolo levámolos a tomar o McMenú pensando que somos modernos.

Somos así. Choromicamos ao ver marchar á nosa mocidade pero non facemos nada por que se queden. Pensamos que aquí non hai futuro e teñen que ser os de fora os que monten pequenos negocios. Mágoa que en lugar de apoialos pensemos que rachan coa nosa maneira de facer as cousas e co noso estarse quieto, non vaia ser.

Santiago de Corruptela

Non está mal para unha vila de algo menos de cen milleiros de habitantes. Se fai uns meses era Conde Roa o que abandonaba a alcaldía ao ser imputado por fraude fiscal, agora son o edil de Seguridade, Albino Vázquez Aldrey, e antigo xefe de gabinete de Conde Roa, Ángel Espadas, entre outros, aos que levaron presos para declarar perante a xuiza.
Recordemos que anteriormente tamén o alcalde actual, Ángel Currás, e a cocelleira de Educación, Rebeca Domínguez, tiveron que ir declarar, e que hai unha chea de persoas relacionadas co PP de Santiago de Compostela que están sendo chamados a declarar nestes días.

Un caso entre outros, un caso máis. Pero deberiamos pensar qué é o que pasa co Partido Popular na capital de Galiza. O noso lindo Presidente di que algo raro pasa, e que alguén tería que pedir disculpas, como se iso fose suficiente. Se lle cadra o que acontece, como en tantos outros concellos, é que os integrantes do PP non son xentes con ideoloxía de centro ou de dereitas, senón que son empresarios que para favorecerse os uns aos outros entran en política. Tamén pode ser que a cercanía á Xunta de Galicia faga que algúns vicios da administración autonómica pasen á administración local con demasiada facilidade.

Sexa como for, parece claro que algo non funciona dentro do PP compostelán. Tendo en conta que obtiveron o goberno con moi poucos votos de diferenza deberían ter un pouco de coidado ao escoller ás persoas que se presentan ás eleccións. Unha mazá podre pode habela en calquera cesta, pero é que a cesta do Partido Popular en Santiago de Compostela comeza a parecerse ao colector do lixo verde.

O día un de febreiro.

O día un de febreiro  é un bo día para comezar a farfallar, sobre todo cando é venres e podemos dedicar o día a pasear polo monte e reflexionar sobre o que imos contar neste novo espazo que hoxe principio.

 

Lamentabelmente, hoxe foi un deses días nos que a chovia e o vento fan que sexa moi traballoso pensar nalgo que non sexa poñerse ao abeiro, polo que nin andiven polo monte nin escollín de que cousas esbardallarei neste blogue. Tampouco sería fácil facer unha escolma do que falar neste primeiro apuntamento: papeliños de tesoureiros, inocentes infantas enganadas, presidentes do goberno que negan todo coñecemento, o noso lindo presidente dicindo que él acaba de chegar...

 

Por iso o mellor que podo facer é poñer esta linda fotografía e dar poucas explicacións sobre o que pretendo facer aquí. Son os tempos que vivimos. Ninguén da explicacións sobre nada, e eu non vou ser menos. Falarei do que me pete e cando me pete. Sobre as miñas cousas, as cousas nosas e cousas deles, pero paseniño e sen agonías. Mentres tanto podes botarlle unha ollada ao Pico Sacro...