De arquetas, trombas de auga e bebidas enerxéticas.

 

A cousa tería a súa gracia se non fose porque cobra, e moito, dos impostos de todas as galegas e tal vez debera exixírselle un pouco máis. Que o PP de Compostela ten instrucións claras de facer unha campaña de acoso e derribo ao goberno de esquerdas é algo que non debera sorprendernos. Os que xa estabamos interesados en política fai 20 anos recordaremos a impúdica e inmoral campaña da Voz de Galicia contra o goberno de Touriño, e como algúns lamentábamos que o goberno bipartido non decidira naquel momento abrir as fiestras e ventilar todo o que estaba nos caixóns do goberno de Fraga.

É agora, nestes duros días de outono, parece cada vez máis claro que o representante dos populares está seguindo punto por punto a campaña de desprestixio que adoita facer o Partido Popular cando non goberna. As instrucións que lles deron foron moi claras, atacar e atacar dende o primeiro día. Calquera cousa da que poida sacarse un titular nos medios de comunicacións ou nas redes sociais servirá. Pouco importa se o tema depende ou non depende do goberno local, ou que mesmo sexan temas que precisan tempo para arranxarse.

Hai que dicir que todo o fan mal é á vez dicir non a todo, mesmo ás festas de nadal!!

O que pasa é que ás veces podemos pasarnos de freada. Pois saír a culpar á alcaldesa de Compostela polas inundacións cando estamos vivindo un episodio de choiva intensa que está sorprendendo a todos resulta, cando menos, gracioso. Cando chove como está chovendo estes días é moi difícil evitar os asolagamentos, sobre todo nunha cidade como Compostela. Estaban os servizos de emerxencia traballando arreo, a choiva caendo como se non houbera futuro e quen máis e quen menos abraiado coa intensidade da treboada cando xa o líder do Partido Popular comezou a culpar de todos os males á alcaldesa, coma se a súa función fose andar polas beirarrúas limpando arquetas. Diríase que as ansias por chegar ao goberno están acelerando un pouco de máis ao Sr. Verea.

Tal vez por iso a Xunta, que está gobernada tamén polo PP e tende a mirar, antes que nada, polos intereses e polo benestar dos seus, está limitando o consumo de bebidas enerxéticas aos menores de idade. Xa bastante acelerados andan correndo dun lado a outro sacándose fotos en charcos, aparcadoiros e en eventos varios como para que lles dea por tomar un Red Bull que lles dea alas. Corren o risco de intentar voar demasiado alto e que como un Ícaro indefenso e sorprendido rematen coas ás da derretidas polo calorciño que da a evidencia.

As chacotas no Internet

 

Que un home de máis de 80 anos pense que é unha ocorrencia graciosa facer comentarios sobre o peinado dunha deputada do Congreso e Ministra do Goberno de España pode entrar dentro do normal. É totalmente criticable, sobre todo se a parvada en cuestión ven dun home que foi un referente político da esquerda e que contribuíu ao cambio profundo (e a mellor) dun país. Pero inevitablemente pertence a unha xeración moi alonxada da sociedade de hoxe en día, e hai formas de entender o mundo e a sociedade que quedan fosilizadas nas mentes das persoas e que son moi difíciles de mudar, aínda que a unha persoa coa lucidez e intelixencia social de Alfonso Guerra se lle podería esixir un pouco máis de compromiso e esforzo para adaptarse aos novos tempos e ao discurso que defende o partido político no que milita.

Sen embargo, que un mozo de 30 anos se permita esas babecadas na rede social entra, no mellor dos casos, dentro da provocación intencionada e no peor nunha profunda e preocupante incoherencia entre o que se di e o que se pensa. Adrián Villa, o concellal do Partido Popular de Santiago que fixo un comentario machista sobre unha deputada e unha parlamentaria, non parece ter moi claro cal é o sitio que ocupa e o que se espera del. Pode que na súa vida privada estas parvadas sexan un bo entretemento para el e para os seus compañeiros, e mesmo compañeiras. Pero cando ostentas un cargo público coido que debes ser máis coidadoso co tono e os comentarios que fas.

Pero ademáis de ser tremendamente machista referirse á forma de vestir e de peinarse das mulleres para facer unha “crítica” da súa actividade política, o edil do partido popular deixa entrever certa falta de respeto cara ao sistema de representación no que se basea a nosa democracia. Tanto Yolanda Díaz como Ana Pontón son dúas mulleres que representan á cidadania no Congreso español e no Parlamento galego, e como tal merecen un respeto ao que o Sr. Villa falta dunha maneira preocupante, non tanto pola mistura de bravún e machismo que denota, senón polo descoñecemento das institucións que parece ter. Tanto a ministra como a parlamentaria veñen a Santiago exercendo os seus cargos públicos, e non de visita lúdica festiva como parece insinuar o concellal do partido popular.

Tal vez o que lle disgusta a partido popular, tal e como manifestou o Sr. Verea, e que Ana Pontón se reúna coa Alcaldesa de Santiago de Compostela no Concello. Resulta agora que o líder da oposición no Concello de Santiago ten atribuída a xestión da axenda da Alcaldesa. Pero é que ademáis, o grupo popular na cidade presume de reunirse con toda canta asociación, movemento veciñal, comisión de festas e grupo de amigos de la caza existan na cidade para coñecer de primeira man súas demandas e necesidades (sempre tan desatendidas e incomprendidas polo goberno bipartito) e así poder exercer a súa labor de oposición. Pero se é a líder da oposición no Parlamento de Galicia a que ven coñecer de primeira man as necesidades do Concello de Santiago e as demandas que se lle fan á Xunta de Galica resulta que son actos electoralistas.

Esborrallando.

 

Ás veces para facer algo novo hai que romper co vello; ás veces antes de construír é necesario derrubar. Hai ocasións nas que debemos facer un esforzo extra para quebrar coa rutina e coa costume e atreverse a facer algo distinto. E corremos o risco de que o novo non mellore a situación actual, é certo, pero a vida é cambio, é transformación, e quen non está disposto a perder poucas veces poderá gañar.

Andan estes días por Compostela algo alborotados coa Casa da Xuventude e coa necesidade ou non de derrubala. Calquera que teña un pouco de imaxinación verá que ese espazo queda moito mellor sen ese edificio, e calquera que teña un pouco de memoria recordará que antes das eleccións os partidos xa manifestaron a súa posición sobre este asunto, e a cidadanía compostelá votou. Os partidos que estaban a favor do seu derrube foron os dous máis votados, de 25 concelleiras, 17 están a favor do derrube e 8 están a favor de conservala. Son simplemente datos.

Pero alén disto, hai que pensar no que supón gobernar. Ademais de xestionar hai que buscar mellorar, cambiar de algún modo a realidade das cidades e o día a día dos cidadáns. O tema da Casa da Xuventude entra dentro da idea de cidade que ten o bng. Non é algo novo que o urbanismo e a humanización das vilas é un dos piares básicos da acción de goberno do bng. Pontevedra ou Corcubión son dous exemplos, e á vez demostran que para levar a cabo certas transformacións é preciso tempo.

Derrubar para refacer, para transformar un espazo, un entorno. Porque ás veces parece que o que se pretende é tirar un edificio cando en realidade é un primeiro paso para crear un lugar de encontro para a cidadanía, un punto de reunión para asociacións que organicen diversos e variados actos. Espazos abertos a diversas manifestacións culturais e sociais. Pluralidade.

Falan dos cartos que se perden, e non é correcto. Os cartos que a Deputación da Coruña puxo sobre a mesa nun acto de campaña electoral para intentar darlle ao Bugallo algo que poder ofrecer á cidadanía despois de catro anos paseando pola cidade, eses cartos, digo, son única e exclusivamente para investir nun edificio innecesario. Di a Deputación que precisa oficinas cando xa ten oficinas de sobra na cidade, e iso está claro pois a mesma Deputación di que no convenio cederá a maior parte dese edificio ao Concello. A ver, Deputación, arre ou so, precisas ou non precisas espazos en Compostela? Critícase ao Concello que deixe pasar este investimento, pero acaso deben facerse as cousas polo simple feito que chas financien?

Parece máis lóxico pensar que primeiro hai un proxecto de cidade, unha idea e unhas prioridades e despois unha busca de financiamento. E claramente este edificio non forma parte do que pretende levar a cabo o bng en Compostela, e o mellor é que levan dicíndoo de maneira moi nidia dende o principio.

E así estamos. E xa está falándose de descomposición do goberno pola diferente opinión sobre o asunto que teñen os dous partidos que están . É o que ten o PP, que non entende que dentro dun grupo de traballo poden existir distintos puntos de vista e mesmo chegar a entendementos. E neste caso o partido popular de Santiago leva dende maio intentando derrubar o que están intentando facer os outros. Pedindo explicacións sobre asuntos que xa estaban decididos dende antes de que a nova corporación tomase posesión das súas actas ou demandando imposibles que, no mellor dos casos, demostran un descoñecemento total do funcionamento da administración e no peor, unha manifesta mala fe por parte de persoas que presumen de bos xestores e que por formación e por postos ocupados con anterioridade deberán coñecer perfectamente o funcionamento da administración pública. Trátase, en definitiva, de afogar as novas ideas antes de que cheguen a florecer, non vaia ser que a cidadanía descubra que hai outras formas de facer as cousas e mesmo de facer política.

Folga si, folga non.

 

Hoxe si, mañá non.

O da folga de transportes de viaxeiros por carretera en Galicia comeza a ser un auténtico despropósito.

Levamos todo o curso escolar con problemas no transporte escolar. Retrasos nas lineas, autobuses que se estropean, paradas que non se fan... E dende fai uns meses hai convocatorias de folgas que obrigan ás familias a buscar alternativas para levar ás crianzas á escola. 

Fai unha semanas desconvocouse, a última hora, unha folga dun día que tería lugar un venres. Anunciaron, os políticos e os sindicatos, que chegaran a un acordo e que ían seguir negociando.

E vese que as negociacións non chegaron a bo porto porque o venres 5 avisaron do cole que a partir do luns, oito de maio, había convocada folga indefinida e que nos buscásemos a vida para chegar ao cole (e aos traballos, claro). Pero o sábado 6 volveron a chegar a un acordo e a folga foi desconvocada. 

E isto comeza a ser un pouco frustrante. Comprendo que as negociacións son complicadas e que chegar a acordos nunca é fácil, pero da a sensación de que é necesario que se convoque unha folga para que a Xunta de Galicia se sente a negociar. 

En realidade todo o relacionado co transporte de viaxeiros está viciado dende que no seu día o goberno do Partido Popular de Galicia fixo un reparto de lineas e de concesións no que se beneficiaba de maneira descarada a un par de empresas e se deixaba moi desprotexidas a outras de implantación máis local. 

A ninguén pode sorprenderlle que o Partido Popular teña esa tendencia a mirar máis polos intereses das grandes empresas que polos negocios pequenos. Andan agora polos concellos adiante falando de protexer o comercio de barrio e os produtos de proximidade, pero a realidade é que cada vez máis, os grandes sectores económicos están pasando a mans de grandes empresas. A banca, a industria, os sectores pesqueiro e ganadeiro... Cada vez é máis difícil para as empresas locais conseguir un oco xa que é difícil competir coas grandes empresas á hora de optar aos contratos públicos. 

E os sindicatos... Bueno, os sindicatos son o reflexo dunha sociedade dividida e cada vez máis descoñecedora de quen pode defender os seus intereses. En realidade, ás veces semella que non temos moi claro cales son os nosos verdadeiros intereses.

E mentres tanto o curso vai rematando cos memos problemas no transporte que cando comezara e estou case seguro que en setembro as cousas volverán a o mesmo. Os sindicatos ameazando con folgas e a administración dicindo que os problemas detectados xa están sendo solucionados. 

E se chove, que chova.