O encaixe dos eucaliptos

Venres

No telexornal explican como teñen que ir vestidas ás mulleres para ir ás procesións. De negro, a saia polo xeonllo, os brincos máis ben largos e o cabelo recollido. Algúns incluso visten ás crianzas dun xeito axeitado para ver pasar os santos e virxes. Moito respecto e moita devoción, xa sabedes.

Non podo evitar pensar que estas mesmas xentes vestiranse con cores vivas e alegres dentro dun par de semanas para celebrar a Feira de Abril. E coa mesma paixón e sentimento co que agora sacan as súas imaxes ás rúas sairán despois a vivir a festa, irán aos toros ou correrán polas rúas de Pamplona.

Será este sentimento folclórico o que nos une?

Sábado

Escoito na radio falar sobre a Feira do Encaixe de Camariñas. Un home entrevista a outro home que fala sobre o mérito que teñen as palilleiras, esas mulleres que manteñen vivo un saber centenario. O entrevistador pregúntalle ao home se é palilla. Non, él non palilla, pero palilla a súa muller e os seus fillos. ¿Os seus fillos varóns? Non, eles tampouco palillan, palillan as raparigas, claro.

E o tipo, que resulta ser o alcalde, segue gabándose do traballo e da constancia das mulleres de Camariñas, do mérito que teñen, do moito que valen e unha cousa e outra. E eu penso que se todo o mérito é delas, que carallo fai o alcalde explicando as virtudes e as grandezas dun traballo que él non fai? Acaso non saben falar as mulleres de Camariñas? Acaso os homes da radio teñen a obriga de entrevistar aos alcaldes para que falen de todos os temas? Ou será que son os alcaldes os que lles pagan aos homes das radios para que fagan os programas dende os seus pobos?

Luns

Seica baixa o prezo do eucalipto, e baixa de tan xeito que os que se dedican ao negocio din que van ir pechando as empresas e moita xente quedará na rúa. O de sempre, xa sabedes.

Aquí sómosche así!!

Os paisanos enchendo os montes de eucalipto porque á volta de dez ou quince anos lles pagaban uns cartiños que no mellor dos casos daba para tapar algún burato. A Xunta subvencionando as plantacións de eucalipto igual que as de outras especies para beneficiar os intereses das grandes empresas de tratamento de madeira e agora estas empresas deciden que hai que baixar os prezos.

Fai moitos anos, cando intentabas explicar que Galiza tiña que ser unha potencia na madeira e adoptar o modelo finés a xente esmendrellábase coa risa. Para qué plantar castiñeiros ou carballos ou nogueiras se o eucalipto e o pino daban cartos máis rapidiño. Agora o que sobran son eucaliptos e xente vendendo eucaliptos.

Que pidan subvención, que ao final os galegos teremos que especializarnos la petición de subvencións.

Por certo, que houbo unha vez un tipo que tiña un plan para o monte galego. E era conselleiro! Pero claro, cómo falar agora do bipartito e das moitas reformas que quixeron implantar. Falar da política para o rural de Suárez Canal é como intentar volver ao mundo de nunca xamais. Xa se sabe que os do bipartito só mercaban sillas e un audi...

Europa en Semana Santa.

Luns

Descubro abraiado que un dos galegos que vai nas listas do PP para o Parlamento europeo é o cuñado de Rajoy. Como tantos outros políticos, Francisco Millán Mon pertence a unha familia que xa estaba metida en política en tempos de Franco e ocupaban cargos de autoridade. Despois fixéronse demócratas, opuxéronse á constitución e agora son os maiores defensores da inmutabilidade da Carta Magna. Son os de sempre, os que non queren que cambien as cousas para manterse eles arriba e os demais servindo.

E haberá quen diga que son todos iguais, que non val a pena ir a votar e que o que queren é apoltronarse. É certo, pode ser certo, pero se lle cadra val a pena sacar a uns para poñer a outros e non agardar a que se cansen e marche, como fixo a filla de Fraga, que despois de vinte anos no Parlamento europeo dixo que xa estaba ben, que moito tiña traballado polo ben dos galegos e que ía dedicarse a outras cousas...

Martes

De novo enfermos e de novo co neno na pediatra. O que sorprende é a pouca xente que se pon enferma en Semana Santa. Incluso temos sitio para aparcar no aparcadoiro do centro de saúde!!

Eu non sei de onde sacará a xente os días libres para poder marchar de vacacións, pero o realmente curioso é que nin os nenos nin os anciáns teñan que ir ao médico cando hai vacacións.

Será cousa de fe e devoción?

Mércores

Temos que soportar as rúas cortadas? Temos que ver na televisión a tanto home disfrazado levando imaxes de santas e de cristos? É normal tanta devoción e tanta parvada? Eses homes non traballan ou no convenio teñen días libres para facer de bestas de carga? Porque moita crenza e moita tradición, pero non se ven moitos curas e bispos arrimando o ombro...

E despois parécenos raro que non sexamos produtivos e que as nosas crianzas e a nosa mocidade non rendan o suficiente nas probas académicas. Imos de ponte en ponte e de vacacións en vacacións... pero quedan tan bonitas as procesións...

O Presidente enfadado

Martes

Pasan polo xulgado uns cantos mozos arrestados polas refregas coa policía nas protestas dos mariñeiros do cerco en Compostela. Segundo din os que mandan, pertencen a grupos anarquistas, antisistema e estudantes. E os medios de comunicación, xa se sabe, falando de violentos e violencias para que aprendamos a manifestarnos ordenadamente.

O que quixera escoitar é aos mariñeiros pedindo un pouco de comprensión con esta mocidade ou cando menos solidarizándose con elese con elas. Ou acaso non saben os mariñeiros que se obtiveron un acordo foi grazas a estes radicais incendiarios? Ou non lembran que andaban de aquí para alá sen que ninguén os recibise, berrando nas portas de San Caetano e na Rúa do Hórreo sen que a señora conselleira baixase do seu coche oficial para saber qué querían.

É triste dicilo, pero fai falta romper cousas para que os gobernantes escoiten. Só ás liortas e o lume sae nos medios de comunicación. O resto como se non existise.

Mércores

A miña nova xefa ven dicirme que teño que adiantar un pouco o traballo, que vai acumulárseme o chollo. Con total claridade e sen gardarme nada para min explícolle que estou totalmente desmotivado no meu traballo, que non me gusta o reparto de funcións e que me sinto totalmente desprezado. Eu xa sei que se trata das fases normais de adaptación ao cambio. Negación, ira, sentimentos de minisvaloración e despois adaptación á nova situación. Non sei o que vai durar, pero como na miña empresa son os mediocres e incapaces os que máis progresan estou considerando seriamente volverme un traballador mediocre e insubstancial.

Xoves

O noso lindo Presidente, o Sr. Núñez Feijoo, está en estado de enfado perpetuo. Ben, está enfadado sempre que ten que acudir ao Parlamento galego, que cando anda polas américas ben contento que se lle ve. Supoño que está canso de agardar a que conten con él para formar parte do goberno de España. Quere un ministerio, e quéreo xa, sobre todo tendo en conta o ben que está deixando a Galiza.

Sexa polo que for, sempre que ten que falar no Parlamento galego ponse en plan “broncas” e en lugar de contestar ao que se lle pregunta parece que está reprendendo aos parlamentarios polo seu mal comportamento ou polas súas malas ideas. Supoño que é un trazo determinante dos políticos paternalistas que se cren na obriga de guiar aos demais polo bo camiño.

Fluidasa

Luns.

Como levo un mes cun destes catarros primaverais que parece que van empeorando cada día pero que en realidade se manteñen na incerteza decido ir á doutora. Debía ter ido antes, seino, pero é que a doutora que me tocou en gracia ten unha estraña querenza polos gargarexos e polo ibuprofeno e non pensei que este catarro fose complicarse tanto.

Total, que o luns vou e me receita uns antibióticos e un xarope. Os antibióticos atópoos na segunda farmacia que visito, pero o Fluidasa non. As farmacéuticas vanme contando que fai unha semana que non lles mandan o Fluidasa, que non entenden o que pasa, que xa pasaron varias persoas ás que non puideron servirllo...

Na quinta farmacia atopo o Fluidasa, e explícanme que claro, que é normal que se esgote porque é o único que entra polo seguro. Tamén me conta que ultimamente faltan os medicamentos máis comúns e casualmente os que entran no seguro.

Se eu fose malpensado pensaría que se trata dunha manobra dos laboratorios para vender os xaropes que non entran no seguro. E podería pensar tamén que á Consellería de Sanidade lle interesa que estes xaropes estean esgotados. Ao doente que lle din que o medicamento que lle receitaron non aparece non lle importará mercar outro, aínda que teña que pagar por el. Cartiños que aforran e que porán enriba da mesa cando nos aseguren que co novo catálogo de medicamentos aforraron millón e racionalizaron a sanidade pública. De qué serve ter un catálogo de medicamentos se os medicamentos non están nas farmacias?

 

Xoves.

Paseando con Lois atopamos un montón de cabichas nunha beirarrúa. Como calquera neno de tres anos, o cativo pregúntame que qué é iso. Non sei que dicirlle. Como son un pouco bruto case lle digo que iso foi un porco ou porca que baleirou o cinceiro do seu coche na beirarrúa porque o que lle gusta é vivir rodeado de lixo e que seguramente pensa que hai que darlle traballo aos varredores. Quédome coas ganas e lle explico que a alguén lle deberon caer as cabichas ao chan e non se deu conta e que é xa sabe que o lixo hai que tiralo nas papeleiras.

En realidade pregúntome para qué perder o tempo educando ás crianzas para que respecten o espazo e ás cousas se o que ven a diario é o contrario do que nós lles dicimos?

O Príncipe por Compostela

Disque o Príncipe estivo de visita por Compostela para inaugurar unha exposición na Cidade da Cultura. Qué felicidade! Debeu ser unha mañá axitada na casa principesca. Xa sabedes, poñer en marcha ás dúas cativas sempre é complicado, que si os almorzos, preparar a parva para pasar a mañá, as mochilas cos libros... Supoño que por iso Felipe tivo que vir só e a súa dona quedou na casa.

O tema é que veu a Compostela a inaugurar unha exposición chamada "Auga doce". Seica querían chamarlle "Auga pura", pero como a exposición está en Compostela, a cidade na que toda corruptela é posíbel, pois decidiron deixalo en auga doce, auga do ceo ou auga que parece chuvia pero é pis.

Xa sabedes, mexan por nós e dicimos que chove.

Fai tempo que a equipa de goberno de Santiago de Compostela mexa por nós. O alcalde que os composteláns elixiron nas eleccións tivo que dimitir por non pagar os seus impostos, ademais doutras lindezas que se van descubrindo. Pero é que o novo, ese homiño con cariña de non ter escachado un prato e que conta con toda a confianza do noso lindo presidente, xa tivo que pasarse polo xulgado unhas cantas veces para declarar nun caso e noutro.

E temos a un falsificador de sinaturas, un rapaz ao que os compis de goberno deciden pagarlle as facturas do avogado, e ao final todos e todas desfilando polos xulgados por un asunto ou outro.

Isto é Santiago, amigos, a cidade na que os que gobernan parecen competir entre eles por ser os que máis imputacións teñen. Non é raro que o príncipe, despois da visita ao monte Gaiás marchara a almorzar cos empresarios pontevedreses. Acertadamente sospeitou que de quedar un par de horas máis en Compostela era posíbel que él mesmo rematara imputado.