O Presidente enfadado

Martes

Pasan polo xulgado uns cantos mozos arrestados polas refregas coa policía nas protestas dos mariñeiros do cerco en Compostela. Segundo din os que mandan, pertencen a grupos anarquistas, antisistema e estudantes. E os medios de comunicación, xa se sabe, falando de violentos e violencias para que aprendamos a manifestarnos ordenadamente.

O que quixera escoitar é aos mariñeiros pedindo un pouco de comprensión con esta mocidade ou cando menos solidarizándose con elese con elas. Ou acaso non saben os mariñeiros que se obtiveron un acordo foi grazas a estes radicais incendiarios? Ou non lembran que andaban de aquí para alá sen que ninguén os recibise, berrando nas portas de San Caetano e na Rúa do Hórreo sen que a señora conselleira baixase do seu coche oficial para saber qué querían.

É triste dicilo, pero fai falta romper cousas para que os gobernantes escoiten. Só ás liortas e o lume sae nos medios de comunicación. O resto como se non existise.

Mércores

A miña nova xefa ven dicirme que teño que adiantar un pouco o traballo, que vai acumulárseme o chollo. Con total claridade e sen gardarme nada para min explícolle que estou totalmente desmotivado no meu traballo, que non me gusta o reparto de funcións e que me sinto totalmente desprezado. Eu xa sei que se trata das fases normais de adaptación ao cambio. Negación, ira, sentimentos de minisvaloración e despois adaptación á nova situación. Non sei o que vai durar, pero como na miña empresa son os mediocres e incapaces os que máis progresan estou considerando seriamente volverme un traballador mediocre e insubstancial.

Xoves

O noso lindo Presidente, o Sr. Núñez Feijoo, está en estado de enfado perpetuo. Ben, está enfadado sempre que ten que acudir ao Parlamento galego, que cando anda polas américas ben contento que se lle ve. Supoño que está canso de agardar a que conten con él para formar parte do goberno de España. Quere un ministerio, e quéreo xa, sobre todo tendo en conta o ben que está deixando a Galiza.

Sexa polo que for, sempre que ten que falar no Parlamento galego ponse en plan “broncas” e en lugar de contestar ao que se lle pregunta parece que está reprendendo aos parlamentarios polo seu mal comportamento ou polas súas malas ideas. Supoño que é un trazo determinante dos políticos paternalistas que se cren na obriga de guiar aos demais polo bo camiño.