O Rei e os directivos.

Anda o Rei Felipe pola Coruña pedíndolle aos rapaces da CEDE (Confederación Española de Directivos y Ejecutivos) que teñan en conta o talento e que intenten tirar proveito da mocidade, esa gran descoñecida. En realidade os directivos das grandes empresas fai moito que se están aproveitando da xuventude, sobre todo cando se trata de contratalos como becarios, en prácticas ou por unhas poucas horas á semana. E en canto ao talento pois xa se sabe, se é talento para enganar ás persoas consumidoras para que confiemos máis nas eléctricas que nas nosas nais pois ese talento págase, e moito. Só hai que ver o gran número de empresas de asesoría, consultaría e marketing que aparecen por todas partes. Agora ben, se o talento é para mellorar a vida das persoas ou para idear novas formas de relacionarnos e de intercambiar servizos e produtos fálase de utopías e proxectos irrealizábeis e a outra cousa.

Pero falaba do Rei Felipe, e de como Santiago Rey, o da Voz, vai e lle espeta que proxecta a mellor imaxe do noso país no mundo. E claro, isto choca un pouco co que di o propio Rei (Felipe) sobre o talento e a necesidade de aproveitarse da xuventude. Tivo que demostrar algún talento o Rei Felipe para chegar a onde chegou? Tivo que buscar investimentos para desenrolar o seu proxecto? É máis, acaso tivo que gastar un peso na súa educación? O Rei Felipe proxecta a imaxe dunha forma de organizar o mundo e de entender as relacións entre os cidadáns que queda moi atrás. Qué mérito e qué capacidade ten unha persoa que nunca tivo que demostrar a súa valía? Que exemplo de superación ou de emprendemento pode dar un home de case cincuenta anos que o único que tivo que facer foi deixarse levar?

Pero ben pensado, niso de deixarse levar é todo un profesional. Nun mesmo día inaugura o Congreso dos directivos na Coruña, entrega os premios do xornal institucional da Xunta e do Presidente da Xunta recibe a Credencial como Embaixador de Honor do Camiño de Santiago. A este paso vai ser capaz de estar en varios sitios á vez, como acontecía con Don Manuel. 

Culpables e responsables.

Andan por Compostela a voltas co xuizo ao presunto ladrón do Códice Calixtino. Recordo que fai anos escribín algo sobre o tema e sobre o sospeitoso que resultaba todo. Tantos cartos que desaparecían sen que ninguén se decatase, tantos erros duns e doutros...

Agora o primeiro que fixo a avogada defensora foi cuestionar a instrucción do procedemento por parte do xuíz-novelista, Taín.

E non lle falta razón.

Dende o principio todo este asunto foi unha festa. Os medios de comunicación aportaban datos e máis datos sobre as conductas do chamado "electricista da catedral" e sobre a súa vida. Tamén se insinuaron rencillas entre clérigos e tamén algúns ciumes por amores, pero nisto non quixeron profundizar demasiado, non vaia ser...

Por se fose pouco, o propio xuíz encargado da instrucción decidíu aproveitar o tirón, e supoño que a información recopilada, para publicar unha novela, La leyenda del Santo Oculto, na que casualmente tamén rouban o Códice Calixtino da catedral compostelana.

E que dicir da serie que fixo a televisión de Galicia sobre o roubo, en apenas dous meses e dando unha versión de cómo foron os feitos antes de que os feitos fosen xulgados.

E agora estamos asistindo a un xuizo no que case todo o mundo ten unha idea xa formada sobre como foron os feitos e sobre quen é o culpable. E como soe ocorrer nestes casos, xa sexa nun roubo ou nun accidente ferroviario, toda a responsabilidade cae sobre unha soa persoa e ao final pasamos horas e horas recibindo información intrascendente sobre pequenos detalles e ninguén entra a fondo nas problemáticas.

Estámoslle dando moitas voltas aos cartos que sairon da catedral, pero o que debera preocuparnos son os cartos que entran, para que se empregan e que impostos pagan. Non vaia ser que ao final de todo esto os que mandan na catedral non teñan que dar explicación ningunha e quedemos todos conformes con que un tipo roubou algo e o pillaron.